Durf jij je boos te maken op je kind?
Hoe stel je grenzen aan onveilig of kwetsend gedrag van je kinderen na een echtscheiding?
Herken je dit: het gevoel dat het moeilijk is om boos te worden op je kinderen na een echtscheiding? Je wilt hen beschermen, hen geen extra verdriet doen. Maar tegelijkertijd merk je dat sommige situaties om duidelijke grenzen vragen. Hoe doe je dat, zonder dat het voelt alsof je faalt als ouder?
Een herkenbaar verhaal:
Katrien, een moeder van twee, vertelt hoe haar kinderen soms grof tegen haar doen. Vooral haar jongste zoon kan behoorlijk uitvallen. "Ze hebben vaak kritiek op me," zegt ze. "Ik doe dan mijn uiterste best om het hen naar de zin te maken, maar het lijkt nooit goed genoeg."
Een keer, vlak na de wissel, zei haar jongste: "Ik haat je! Je hebt al het geld van papa afgepakt!" Die woorden voelden als messen in haar hart. Later, aan tafel, weigerden haar kinderen te komen eten. Katrien stond in dubio: moest ze boos worden of het laten gaan? Gedachten en emoties raasden door haar heen.
Waarom is het zo moeilijk om grenzen te stellen na een scheiding? En zeker wanneer er strijd heerst?
Er zijn veel redenen waarom ouders in deze situatie worstelen:
Schuldgevoel: Je voelt je schuldig dat je kinderen gescheiden ouders hebben.
Bescherming: Je wilt hen sparen, omdat ze al genoeg hebben meegemaakt.
Vergelijking met de andere ouder: Misschien is de andere ouder minder streng, en dat maakt je onzeker.
Angst: Je bent bang dat je kinderen zich van je afkeren.
Eigen stijl: Het past misschien niet bij je om boos te worden; je zoekt liever de dialoog.
Schaamte: Je schaamt je voor het gedrag van je kinderen en durft er niet over te praten.
Wat helpt jou als ouder?
Veel ouders zoeken steun in opvoedboeken. Die kunnen inspirerend zijn, maar soms voelen ze ook als een keurslijf. Het gaat niet om de "perfecte" manier van opvoeden, maar om wat werkt voor jou en je kinderen.
Bij Glinster help ik ouders om stevig te staan en grenzen te stellen aan kwetsend gedrag, zonder schuldgevoel. Dit doe ik niet met standaardadviezen, maar door samen te kijken wat bij jou past. Hier zijn alvast enkele inzichten:
Boos zijn kan erkenning geven.
Grenzen geven kinderen structuur en veiligheid. Het is een manier om te laten zien dat je betrokken bent.Boosheid toont zorg.
Het laat zien dat je om de relatie geeft en dat je het belangrijk vindt hoe jullie met elkaar omgaan.Grenzen stellen is assertief zijn.
Boos worden is niet negatief; het is een manier om duidelijk te maken waar de grens ligt. Dit kan op een respectvolle manier.Leer luisteren naar je emoties.
Vaak barst de bom omdat je je emoties opkropt. Door ze eerder te herkennen en te uiten, blijf je in balans.Let op wat je voelt in je lichaam.
Emoties zijn lichamelijk: een bonzend hart, spanning in je spieren. Leer die signalen herkennen.Boosheid maakt je zelfverzekerder.
Het is oefenen, maar als je op een gezonde manier grenzen stelt, groeit je zelfvertrouwen én verbetert de band met je kinderen.Boosheid hoort erbij.
Er heerst een taboe op boosheid bij ouders, maar weet dat het oké is. Kinderen dagen je uit, en dat is normaal. Vanuit liefdevolle zorg kun je grenzen stellen.
Weet dat je niet alleen bent in deze uitdagingen. Het stellen van grenzen is niet alleen een cadeau voor je kinderen, maar ook voor jezelf. Het helpt jullie beiden om sterker te worden.
An Brems
Systemisch counselor bij Glinster